Filmy relacja ojciec-córka, koncert

Jenny jest największą fanką Jansona – rockmena. Właśnie skończyła liceum i wraz ze swoim przyjacielem Ryanem wyjeżdża na wakacje do pracy do kurortu na Karaibach. Wbrew jej oczekiwaniom zjawia się tam również Jenson. Jenny ma jedyną szansę by pokazać chłopakowi o swoim istnieniu. Udaje jej się wkręcić na jacht, którym Janson wraz z swoimi znajomymi wyrusza w rejs pełen zabawy. Kiedy Janson wypada za burtę Jenny skacze na pomoc chłopakowi. Udaje im się na tratwie ratunkowej dopłynąć do bezludnej wyspy… Jenny odkrywa jednak prawdę że po drugiej stronie wyspy znajduje się ich kurort. Jednak wizja bycia sam na sam z Jansonem sprawia że dziewczyna postanawia zataić ten fakt przed chłopakiem. Spokojne „wakacje” Jenny przerywa nieoczekiwane zjawienie się Alexis dziewczyna odkryła prawdę i podstępem zjawiła się tej samej stronie wyspy by powalczyć o uczucia Jansona.

Ojciec i nastoletnia córka biorą udział w koncercie popowym i uświadamiają sobie, że znajdują się w centrum mrocznego i złowrogiego wydarzenia.

W wieku 17 lat Zahia Ziouani (Oulaya Amamra) marzy o zostaniu dyrygentem. Jej siostra bliźniaczka Fettouma (Lina El Arabi) jest zawodową wiolonczelistką. Kołysane od najwcześniejszego dzieciństwa klasyczną muzyką symfoniczną, one z kolei teraz pragną udostępnić ją wszystkim i na wszystkich terytoriach. Ale jak możesz zrealizować te ambitne marzenia w 1995 roku, kiedy jesteś kobietą pochodzenia algierskiego i pochodzisz z Seine-Saint-Denis? Cechuje je determinacja, pasja, odwaga a przede wszystkim zajmują się niesamowitym projektem stworzenia własnej orkiestry: Divertimento.

To historia Lolity Cassard, dwudziestolatki, która jest wściekła na cały świat, ponieważ nie wygląda jak dziewczyny z pism kolorowych, ani jak jej szczupła macocha. Tak strasznie chciałaby być piękna, przynajmniej w oczach swego ojca; pragnie skłonić go, żeby w ogóle chociaż na nią spojrzał. Jest to również historia mężczyzny, Etienne'a Cassarda, który nie za bardzo ogląda się na innych, ponieważ zbyt wiele czasu zajmuje mu przyglądanie się sobie - czuje, że się starzeje, wie także, co to znaczy być niekochanym, a obecną pozycję musiał sobie wywalczyć.[...] To historia ludzi, którzy wiedzą doskonale, co zrobiliby na czyimś miejscu, ale niezbyt dobrze radzą sobie na własnym.

Tajemniczy głos wzywa młodziutką chórzystkę Christine (Emmy Rossum) do ujawnienia światu swego skrywanego talentu. Osierocona, samotna dziewczyna, której domem jest opera, ulega czarowi zagadkowej postaci. Jedynie nauczycielka baletu Madame Giry (Miranda Richardson) wie, że nieznajomym, w którym Christine upatruje swego „anioła muzyki”, jest Upiór (Gerard Butler), oszpecony geniusz muzyki, nawiedzający piwnice teatru i straszący tamtejszych artystów. Kiedy kapryśna diva Carlotta (Minnie Driver) porzuca nagle teatr, Christina dostaję swoją szansę. Jej porywającym występem olśnieni są zarówno widzowie, jak i kierownictwo teatru. Zakochany w chórzystce Upiór postanawia uczynić ze swej protegowanej gwiazdę opery. Christina jest mu wdzięczna, ale jej serce coraz chętniej odpowiada na zaloty przystojnego i majętnego patrona teatru wicehrabiego Roula de Chagny (Patrick Wilson). Przy dźwiękach porywającej muzyki szalone namiętności, ognista zazdrość i obsesyjna miłość wiodą bohaterów do punktu, z którego nie ma odwrotu.

Życie heavy-metalowego perkusisty zostaje wywrócone do góry nogami, gdy pewnego dnia zaczyna tracić słuch.

Brice Graham, ojciec dziewczyny o imieniu Haley, po serii wyskoków córki i jej konfliktów z prawem, nie ma już najmniejszego pomysłu na to, jak utrzymać buntowniczkę w ryzach. A Haley naprawdę ma fantazję! Gdy jej ostatni wybryk znów kończy się przed sądem, ten orzeka, że krnąbrna nastolatka ma się stawić w renomowanej Akademii Gimnastyki Vickermana. Instytucja to nie dość, że legendarna i prestiżowa, lecz również słynąca z iście militarnego rygoru. To środowisko Haley zna aż za dobrze - niegdyś, z całkiem niezłymi wynikami, ćwiczyła w drużynie juniorek. Tak więc powraca do rzeczywistości pełnej rywalizacji, kompromisów i zasad...

Po kilkunastu latach od wesela Toula i Ian wciąż bezskutecznie próbują uwolnić się od wszędobylskich greckich krewnych. Gdy czasem zdobędą trochę wolności, zaraz nadarza się okazja, by kochający się rodzinny krąg ponownie zacisnął się jak pętla na szyi. Ich córka Paris wybiera się na studia, a rodzina oczywiście musi zatwierdzić wybór uczelni. Zanosi się na trzęsienie ziemi, bo dziewczyna pragnie opuścić rodzinne Chicago, a co gorsze jej nowy chłopak nawet nie udaje Greka. Jednak prawdziwe tsunami dopiero przed nami. Otóż rodzice Tulli - Maria i Gus - odkrywają, że ich małżeństwo jest nieważne, więc formalnie wciąż są do wzięcia, a to dopiero początek.

Obraz ukazuje historię kobiecej kapeli rockowej The Runaways. Grupa powstała z inicjatywy perkusistki Sandy West i gitarzystek Joan Jett oraz Lity Ford w roku 1975. Wokalistką została Currie. Wkrótce muzykalnymi dziewczętami zainteresował się menedżer Kim Fowley, który wylansował zespół bazując na niezwykłym jak na owe czasu wizerunku rockmanek odzianych w bieliznę i skórę. W krótkiej lecz burzliwej karierze panie z The Runaways doczekały się przebojów takich, jak "Cherry Bomb", "Queens of Noise" czy "Born to Be Bad". Zespół zakończył działalność w roku 1979. Cheri Currie dołączyła do zespołu gdy miała zaledwie 15 lat - tyle samo, co dziś Dakota Fanning. Wokalistka eksperymentowała z narkotykami i nie stroniła od zakrapianych imprez.

Ktoś porywa ci córkę, dzieli cię od niej ocean, a jedyny ślad to ostatnia rozmowa telefoniczna. Co robisz? Jeżeli przez całe życie szkolono cię w zabijaniu, to odpowiedź może być tylko jedna. Luc Besson znany z kultowych tytułów takich jak Leon Zawodowiec, Nikita czy Piąty Element, przedstawia widzowi pomysł fenomenalny w swej prostocie. Zgodnie ze scenariuszem francuskiego mistrza akcji, nie ma tu miejsca na czczą gadaninę i niepotrzebne rozwlekanie fabuły.